The formation of Painting-Calligraphy

شكل گيري نقاشيخط

Painting-Calligraphy

After a brief description of Iranian calligraphy, we will postpone the examination and analysis of contemporary calligraphy, i.e. after Qajar until today, to another opportunity and refrain from retelling it, and we will focus on the formation and emergence of Painting-calligraphy.

What is raised here, is according to the author of these lines, and we will continue to assume the place of investigation and analysis and research, as well as considering the opinions of others, on ourselves and our dear readers.

If we look for Painting-calligraphy in Iranian calligraphy and not in the modern and the contemporary painting, it is obvious that Painting-calligraphy is a kind of understanding and perception and visual examination of the forms and movements of Iranian calligraphy, that is, what has been given less or no attention by calligraphers.

In fact, calligraphers have paid more attention to the calligraphic and literary aspects and the text of calligraphy, and if they preserve and perhaps spread the visual forms, it is only because of trustworthiness and preservation of this ancient art, but what is evident from its history and existing works, is that they have not paid special attention to the visual aspect and correct understanding of the forms and shapes of the words.

The Painting-calligraphy can be found in the Siah-Mashgh writings of calligraphers of the past, which means firstly in the effect of repetition and then in its visual forms which, according to the author, can only be seen in Mirza Gholamreza Esfahani’s Siah-Mashgh.

In order to investigate and analyse this issue, it is necessary to analyse different types of Siah-Mashgh from the beginning to the present day.

نقاشیخط

پس از شرح مختصری از خوشنویسی ایرانی، بررسی و واکاوی خوشنویسی معاصر یعنی بعد از قاجار تا به امروز را به فرصتی دیگر موکول کرده و از بازگویی آن صرف نظر میکنیم و به نحوه شکل گیری و پدید آمدن نقاشیخط میپردازیم

آنچه درین مورد مطرح میشود طبیعی است که به زعم نگارنده ی سطور بوده و همچنان جای بررسی و واکاوی و پژوهش و همچنین غور نمودن در نظرات دیگران را بر خود و مخاطبین گرامی فرض می دانیم

چنانچه‌ نقاشیخط را در خوشنویسی ایرانی جستجو کنیم و نه در نقاشی مدرن و معاصر، بدیهی است که نقاشیخط نوعی درک و دریافت و بررسی بصری در فرمها و حرکات خوشنویسی ایرانیست، یعنی آنچه توسط خوشنویسان کمتر و یا مطلقا مورد عنایت و توجه و التفات قرار گرفته

در حقیقت خوشنویسان بر وجه خوشنویسانه و‌ادبی و متن خوشنویسی بیشتر توجه نموده اند و اگر فرمهای بصری را حفظ و ای بسا اشاعه میدهندتنها بدلیل امانت داری و حفظ و حظ این هنر دیرپاست و الا آنچه از سابقه ی آن و آثار موجود مشهود است درمی یابیم که توجه ویژه ای به لحاظ بصری و درک درستی نسبت به فرمها و شکل کلمات مبذول نداشته اند

نقاشیخط را می توان در سیاه مشق های خوشنویسان گذشته جستجو کرد ، بدین معنا که ابتدا در اثر تکرار و سپس به فرمهای بصری آن که به زعم نگارنده تنها در سیاه مشق های میرزا غلامرضا اصفهانی میتوان دید

برای بررسی و واکاوی این موضوع به تحلیل انواع سیاه مشق از ابتدا تا به امروز باید پرداخت