An introduction to Iranian Calligraphy

درآمدی بر خوشنویسی ایرانی

Iranian calligraphy was transformed from the Pahlavi script, which was common during the Achaemenid period, after the Arab invasion and under the influence of the nation and Islam.

The Kufic Arab script was derived from the Nabataean script, based in the Jordanian city of Petra.

In the 6th Century AH (5 years after the Prophet's migration), a person named Ibn Muqalla Shirazi extracted 6 separate scriptures from the Kufic script, which are called Sete letters, meaning six letters, including: Taʿlīq, Reqa, Muhaqqaq, Reyhan, Naskh & Thuluth.

Using the principles based on the Kufic script, Ibn al-Muqalla created geometric forms, for example, "N" in the form of a circle or "B" in the form of a rectangle.

Ibn Muqalla is also called the first martyr of calligraphy namely because he was imprisoned and died in 328 AH due to the political texts he wrote. 

After Ibn al-Muqalla, one of his students named Ibn Bawab established the standard for measuring points in calligraphy. As we know, there is a measurement criterion for everything. But due to the delicacy of caligraphy and the variety of pen sizes, meters or centimetres could not be used. Ibn Bawab considered a number of points for each word, for example, to measure “A” three points were considered, so that with each pen that the calligrapher writes “A” should be three points, and this point was called the six-dot point, ie. A point whose length and width are equal.

After him, a person named Yaghoot Mustasemi worked on the Thuluth. The Thuluth is the script that is immortalised around the Kaaba, and we can see examples of it in many museums around the world today.

Calligraphy continued after Yaghoot until a person named Mirza Ahmad Nirizi, who was from Neyriz Shiraz, worked the Naskh script, and over 100 iterations of the Qur’an. 

Simultaneously work was done on the Taʿlīq script which was completed by Khajeh Ekhtiar Monshi Gonabadi.

In the 8th century AH, a line called Nasta'liq or Naskh-e-Ta'liq was created, which is a combination of both Naskh and Ta'liq scripture. Initially, the version of suspension was said to be popular after repeated repetition of Nasta'liq.

The Ta’liq is round and the dance is plentiful. The Naskh is flat and the surface is high.

From the combination of the two, an equilibrium was created, ensuing a balance which has both a suitable speed and an acceptable level. 

to be continued… 

خوشنويسي ايراني پس از حمله ي اعراب و تحت تاثير اين قوم واسلام از خط پهلوي كه در دوره ي هخامنشييان رواج داشت تغير شكل یافت 

خط اعراب كوفي بود كه از خط نبطی ها گرفته شده است كه پايگاه اين قوم در شهر پترا در اُردن است

در قرن ٤ هجري، (٤٠٠ سال بعد از هجرت پيامبر ) شخصي به نام ابن مقله شيرازي از خط كوفي ٦ خط استخراج كرد كه به اين ٦ خط حروف سِته به معني حروف ششگانه مي گويند اين شش خطوط شامل: توقيع، رِقاع، مُحقًق، ريحان، نسخ و ثلث میباشد 

در حقيقت اين خطوط، خطوط ايراني هستند كه بنيان شان از خط كوفي گرفته شده 

ابن مقله فرم هاي اين خطوط را به شكل هندسي دراورد، به عنوان مثال "نون" به شكل دايره يا "ب" به شكل مستطيل 

به ابن مقله شهيد اول در خوشنويسي هم مي گويند به اين دليل كه وي به خاطر متن هاي سياسي كه مي نوشت در مسير خوشنويسي كشته شد 

بعد از ابن مقله، شخصي از شاگردان وي به نام ابن بواب معيار اندازه گيري نقطه را در خوشنوسي بنيان گذاري كرد 

همانطور كه ميدانيم براي هر چيزي يك معيار اندازه گيري وجود دارد در واقع  متر يا سانتي متر در اينجا به دليل تغير اندازه هر قلم قابل استفاده نبود 

در نتيخه وي براي هر كلمه تعدادي نقطه در نظر گرفت به عنوان مثال براي انداره گيري الف سه نقطه در نظر گرفته شد به اين شكل كه با هر قلمي كه خوشنويس مي نويسد الف بايد سه نقطه باشد و اين نقطه،نقطه شش دانگ نام گرفت يعني نقطه اي كه طول و عرض آن با هم برابر است 

بعد از وي شخصي به نام ياقوت مستعصمي روي خط ثلث كار كرد. خط ثلث خطي است كه در قسمت انتهای خانه كعبه به اين خط خوشنوسي شده و ما ميتوانيم نمونه ي آن را در بسياري از موزه هاي جهان مشاهده كنيم

خوشنوسي بعد از وي ادامه پيدا كرد تا اينكه شخصي به نام ميرزا احمد نيريزي كه وي از ني ريز شيراز بود روي خط نسخ كار كرد وي بيش ار ١٠٠ قران با اين خط نوشت كه بيشترين قرآن  موجود در حال حاضر به دست اين شخص و به خط نسخ نوشته شده است 

در همین راستا هم روي خط تعليق  كار شد كه اين خط توسط خواجه اختيار منشي گنابادي به سرانجام رسید

در قرن ٨ هجري خطي به نام نستعليق يا نسخ تعليق به وجود امد كه از تركيب نسخ و تعليق است. در ابتدا نسخ تعليق ميگفتند كه پس از تكرار مداوم به نستعليق رواج پيدا كرد 

خط تعليق دارای دور میباشد و رقص آن وافر, خط نسخ تخت است و سطح آن زياد

از تركيب اين دو يك تعادلي بوجود امد که حاصل آن نستعلیق گردید که .هم دارای دور مناسب است و هم سطح قابل قبول

…ادامه دارد